Cambodia

ประเทศกัมพูชา หรือที่คนไทยเรียกว่า "เขมร" วันที่ได้ไปพบเห็นนั้นไม่ได้เปลี่ยนแปลงไปจากที่จินตนาการไว้แต่แรกเลย ทั้งสถานที่ ผู้คน และบรรยากาศโดยทั่วไป ไม่ว่าองค์เขาพระวิหารจะเป็นของไทยหรือของเขมรแต่ก็ไม่ควรปล่อยปละละเลยถึงนาดนี้จิตวิญญาณของสถาปัตยกรรมที่มีอายุยาวนานถึงเกือบพันปีมันจางหายไปกับกาลเวลาที่กัดกร่อนทั้งตัวองค์ปราสาทและจิตใจของผู้นำทั้งสองประเทศ ทับหลังมากมายหลายชิ้นหล่นเกลื่อนตามยถากรรมบนพื้นหญ้าพื้นดินที่เต็มไปด้วยมูลวัวมูลควายที่ชาวบ้านละแวกนั้นปล่อยแบบเลี้ยงทิ้งเลี้ยงขว้างหลายสิบตัว
ภาวนาขอให้ได้รับการขึ้นทะเบียนเป็นมรดกโลกในเร็วนี้ จะเป็นของประเทศใดก็ช่างเถิด เพราะในความจริงองค์พระแห่งนี้เป็นสถาปัตยกรรมที่กำเนิดขึ้นเพื่อให้มนุษยชาติทุกคนบนพื้นพิภพนี้ได้ร่วมกันเป็นประจักษ์พยานในความยิ่งใหญ่อลังการของอารยธรรมตะวันออกที่เล่าขานนามว่า "บายน" มิใช่หรือ
ใบหน้าคนเขมรแท้ๆยังดูเหมือนรูปปั้นที่สลักเสลาไว้ที่ตัวปราสาทไม่เปลี่ยนแปลง