ประเทศที่เสือดำหน้าคะมำเพราะ Riffle ประเทศที่พล่ามแต่ศีลธรรม แต่อาชญากรรมสูงกว่า Eiffel ประเทศที่กฎหมายไม่สู้พระธรรมหรือ Bible ประเทศที่คนดีๆมี มีสดุดีเป็น idol ประเทศที่ตุลาการมีบ้านพักบนอุทยาน ประเทศที่ใจกลางกรุงกลายเป็นทุ่งสังหาร ประเทศที่ผู้นำทานอิฐทานปูนเป็นของหวาน ประเทศกูมี ประเทศกูมี.. ประเทศไร้ Corruption ที่ไม่มีการตรวจสอบ ประเทศที่นาฬิกา รมต. เป็นของศพ ประเทศที่มีสภาเป็นห้องนั่งเล่นของนักรบ ประเทศที่เขียนรัฐธรรมนูญให้กองทัพใช้ตีนลบ ประเทศที่ศิลปินวางท่าเป็นขบถ ประเทศที่ขบถเจออำนาจราดจนหัวหด ประเทศที่ขบถเดินตามรัฐเป็นฝูงมด ประเทศกูมี ประเทศกูมี.. ประเทศที่มีคนใส่สูท เวลาติดคำพูดปากเขาว่าแล้วตาขยิบ คนจนวิ่งตามนโยบาย ต้องตายเพราะไม่มีบัตรสามสิบ ประเทศที่รวยอำนาจ เลยจับเสือป่ายังกะปลาดิบ จับมือใครดมไม่ได้ ก็เอาเป็นว่างั้นกูไม่ผิด ประเทศที่ฆ่าคนตาย ถ้ามีเงินก็ช่วยคดี ประเทศที่กฎยืดได้ซะยิ่งกว่าแขน Luffy คนแสร้งพูด จงทำดี จงทำดี ประเทศกูมี ประเทศกูมี.. ประเทศที่ปลายกระบอก คอยจ่อที่ปลายกระเดือก ประเทศที่บอกเสรี แต่ดันไม่มีสิทธิ์เลือก ประเทศที่ด่าไม่ได้ ทั้ง ๆ ที่ติดที่ปลายเหงือก ประเทศที่สิ่งที่มึงทำ ผู้นำจะส่องตามเสือก ประเทศที่อธิปไตยถูกยึดไว้โดยคนสถุน ประเทศที่มึงจะต้องเลือก จะอมความจริงหรืออมกระสุน ประเทศที่ขุนกินเบี้ยมีเหี้ยและยิงเป็นฝูง ประเทศกูมี ประเทศกูมี.. [ดนตรี] ประเทศที่รัฐบาลไม่มีใครกล้าลบหลู่ ประเทศที่มีกฎหมายไว้ให้ตำรวจข่มขู่ ประเทศที่คนมีความคิดต้องแสร้งว่าหลับอยู่ และถ้ามึงไม่อยากอยู่ ถ้าเกิดเขาบังคับมึงก็ต้องอยู่ ประเทศที่คนไม่อ่านหนังสือ โดยเฉพาะผู้นำอะ ประเทศที่บอกให้อยู่เฉย ๆ ถ้าไม่อยากนอนเรือนจำอะ ประเทศที่คนมียศทุจริตแค่ไหนก็รอดทั้งวันอะ ประเทศกูมี ประเทศกูมี.. ประเทศที่พรรคการเมืองเสือกแบ่งเป็นสองขั้ว ประเทศที่พลเมืองในเมืองแม่งถูกแบ่งเป็นสองข้าง ประเทศที่คนแม่งตาย ตาย ตาย ในม็อบทั้งสองขั้ว ประเทศที่คนแม่งกลัว กลัว กลัว ทหารทั้งสองข้าง ประเทศที่ 4 ปี แล้วไอ่สัสแม่งยังไม่เลือกตั้ง ประเทศที่เสรี ไอ่สัสแม่งบอกว่ากูน่ะเลือกได้ ประเทศที่เลือกนายกต้องให้ทหารมาเลือกให้ ประเทศกูมี ประเทศกูมี.. ประเทศที่งบประมาณเกินค่าประมาณ ประเทศที่อุกฉกรรจ์มีเงิน คอยซุกตามบ้านข้าราชการ เป็นประเทศที่ผู้นำค่อนข้างจะน่ารำคาญ ประเทศที่มีกฎหมาย แต่ใช้ปืนกลล้มหน้ากระดาน ประเทศที่คนยังสุขสำราญแต่ใช้ชีวิตอยู่ในกะลา 4 ปีผ่านไปภายใต้บาทา ไม่มีใครเดินข้างในสภา ประเทศที่แม่งน่าเอือมระอา ที่ไม่ต้องบอกก็รู้ดี ประเทศกูมี ประเทศกูมี.. ประเทศที่มีทุกสิ่ง ยกเว้นหนึ่งสิ่งคือสามัญสำนึก ขับเคลื่อนฟันเฟืองด้วยเงินตรา เหมือนเป็นคาถาสารพัดนึก เนิ่นนานจนตกผลึก อาจได้เป็นเพชรที่ส่องประกาย ความชั่วบูชากันเป็นฝูงลิง บนแท่งศิลาของความเห็นแก่ตัว มัวเมาจนไร้สมอง ที่โง่เขาจนไร้การตอบสนอง เพิกเฉยต่อความถูกต้อง ปล่อยให้สัตว์ชั่วเนิ่นนานยิ่งหยิ่งผยอง ปกครองทุกสิ่งด้วยความมืด และความกลัว ประเทศกูมี ประเทศกูมี.. [ดนตรี] (พวกคุณพร้อมรึยัง ถ้าพวกคุณพร้อมก็ชูนิ้วกลาง ให้พวกแม่งแล้วเดินมาด้วยกันกับเรา) ประเทศที่ดีจัง แบบว่าโคตรจะจีรัง รุ่งโรจน์ไม่ยั่งยืน โดนลักเอาเปรียบมีคนที่เกลียดจนล่ำลือ ประเทศโดนคว่ำบาตร แล้วมีคนลำบากทุกย่านเดิน ประเทศในร่างมาร มีรัฐประหารต้องทนและกล้ำกลืน ประเทศที่ลั่นปืนใส่ผู้ชุมนุมในค่ำคืน ประเทศเอากฎหมาย แต่ไม่ศักดิ์สิทธิ์ชิบหายแล้วบ้านเมือง ประเทศที่ตั้งตาขยายพันธุ์แดกงบไปมากเปลือง ประเทศกูมี ประเทศกูมี.. ประเทศที่มีความสามารถ เสกกฏหมายกลายเป็นข้ออ้าง ประเทศที่ประชาชนแต่งกลาย ด้วยความหวังเป็นท่อนบน และมีความจนเป็นท่อนล่าง ประเทศที่ดูแล้วมันหูตึง จึงไม่ได้ยินประชาชนในช่องว่าง ประเทศที่ต่างคนก็ต่างบอก ต่างก็ชอบรับฟัง ประเทศที่เก็บบัญชีในข้อสอบ ต่างก็แย่งกันตอบ เพราะต่างชอบนับตังค์ ประเทศที่ใส่สัญญาหลอก ๆ เป็นกระสุนลงกระบอก สร้างระบอบหลอก บอกให้รักมัน ประเทศที่แจกเก้าอี้เป็นคำตอบ คงดูออก เราชอบนั่งนับวัน ประเทศกูมี ประเทศกูมี.. ประเทศกูมี..
No comments:
Post a Comment